โบราณว่ารู้อะไรไม่สู้รู้วิชา แต่ยุคสมัยนี้ รู้อะไรก็ไม่สู้…รู้งี้!
ยอมรับเถอะ ว่าเป็นอย่างนี้ทุกครั้งเวลาที่ป่วยขึ้นมา หรือเผลอติดโรคมาจากใครเข้าให้ ก็มักจะขุดเอาทฤษฎี ‘รู้งี้’ ออกมาใช้ ทั้งๆ ที่รู้อยู่แก่ใจว่าเราย้อนเวลากลับไปแก้ไขไม่ได้ หรือต่อให้ย้อนไป ก็ไม่ได้แปลว่าเงื่อนไขชีวิตจะยินยอมให้เราป้องกันตัวเองจากโรคภัยได้ขนาดนั้น เพราะไหนจะการงานที่ต้องรับผิดชอบ ครอบครัวที่ต้องดูแล เพื่อนก็ต้องให้เวลา อะ ก็ว่ากันไป..
แทนที่จะตัดพ้อ บ่น หรือก่นด่าชีวิตที่ไม่ได้ดั่งใจ หรือแทนที่ตั้งหน้าตั้งตาตั้งการ์ดจากโลกภายนอกท่าเดียว ลองหันมาดูแล ‘ระบบภูมิคุ้มกันของร่างกาย’ ด้วยดีไหม เพราะระบบภูมิคุ้มกันคือการ์ดสำคัญจากภายใน และเป็นตัวตัดสินด่านสุดท้ายว่าเชื้อโรครอบตัวจะเล่นงานเราหนักแค่ไหน สิ่งสำคัญคือการออกกำลังกาย เลือกกินอาหารที่มีคุณค่า และมองหาตัวช่วยเรื่องภูมิคุ้มกันที่จะมาทำหน้าที่เหมือนบอดี้การ์ดให้กับเรา ในช่วงเวลาที่ชีวิตมันยุ่งวุ่นวายนัก
